سپهر در این روزها

امروز ١٢ شهریور سال ٩١ . ببخشید مامانی از اول سال هی می خوام بیام و بنویسم از این دنیای بیکران ما با تو اما همش پی فرصتی بودم تا بتونم از اول سال رو تایپ کنم و بذار اینجا  که نشد. امروز طلسم رو شکستم . ظاهراً این ثانیه ها به من امان نخواهند داد که بتونم از اول سال  تا حالا را اینجا منتقل کنم. پس بیش از این خودم رو معطل نمی کنم و از اینجا به بعد رو می نویسم.
امسال تابستان برای تو سرشار از تجربه های جدید بود.
تو رو تو کلاس شنای مهد ثبت نام کردم و این اشتیاق به آب و آب بازی هدایت شد و تو با شوق هر چه تمامتر روزهای زوج هفته رو به امید روزهای فرد می گذروندی تا دوباره روز استخرت بشه. شب ها به من می گفتی : آخ جون مامان ! فردا روز پسرهاست و صبح به شوق استخر سریع از جات پا می شدی. سه شنبه هم روز اختتامیه است و قراره من و بابایی بیام مهد.
تجربه خوب بعدی کلاس ژیمناستیک مهده. که جز برنامه های مهد هستش و تو با همکلاسی هات می گذرونیش. هر دفعه که تو کلاس حرکت جدیدی یاد می گیری میای خونه و به من هم یاد می دی و ذوق می کنی از یاد گرفتنش.
این استقلال طلبی ات هم که بیداد می کنه. هر کاری رو می گی : خودم ، خودم انجامش بدم. و بابا گاهی اوقات از دست من دلگیر می شه که بهت اجازه می دم برخی کارها رو انجام بدی اما حس مادرانه من می گه  که تو می تونی و می تونی.
حالا دیگه به تلویزیون و کارتون ها علاقه مند شدی و از من می خوای برنامه خاص یا کارتون خاصی رو که می گی برات بذارم تا ببینی.
دیگه نمی ذاری من باهات بیام دستشویی و خودت تنهایی می ری و تنهایی خودت رو می شوری . بعدش هم که کارت تموم شد دستات رو با صابون می شوری و میای بیرون.( و این یکی از اون کارهایی که بابا من رو دعوا می کنه. می گه شاید درست خودش رو آب نکشه و یا خودش رو درست نشوره . اما به دفعات مختلف سر زده اومدم تو دستشویی و دیدم که درست انجامش می دی .
خلاصه که تو داری روز به روز بزرگتر می شی و من و بابایی لحظه لحظه بزرگ شدنت رو ذوق می کنیم و بهت می بالیم عزیزکم.