ما و نیمه مهر

جمعه ١٤ مهر تولد بابایی بود . پنجشنبه عصری قرار شد دوست هامون بیان خونه ما و برای بابایی تولد بگیریم . سمر و پژمان ساعت ٧:٣٠ بود اومدن خونه مون و سمر به من کمک کرد تا زودتر غذاها رو راست و ریز کنیم . علی و آزاده ، ناتا و پویا و دیانا هم اومدند. شب خوب دیگری را در کنار هم گذروندیم و گفتیم و خندیدیم و سپهر هم می گفت امروز تولد من هم هست و در تمام مراسم کیک بریدن و خوردن در کنار وحید بود. موقعی هم که وحید می خواست کیک رو ببره گفت اینجوری که نمیشه باید رقص چاقو کنیم. خودش پاشد با چاقو رقصید. کلی هم با دیانا بازی کردند و خوشحال بودند.
روز ١٥ مهر اولین روزی بود که در کلاس جدید آموزش سپهر شد. پسرک نازنین من پا در راه فراگیری می گذارد تا بیاموزد در پیرامونش چه می گذرد؟ از همان روز آموزش زبان انگلیسی هم شروع شد و تو در آستانه کودکی هایت می آموزی که به زبان دیگری می توان با تمام مردم دنیا سخن بگویی و من و بابایی خوشحالیم که شاهد رشد نهالک عزیزمان هستیم.
برام جالبه که سپهر خیلی از مفاهیم رو بی آموزش فرا می گیری خیلی از مواقع حس می کنم که بزرگتر از همسن و سالاشه . هفته پیش عصری از بیرون که اومدیم خونه سپهر گفت :اِ اِ مامان بیا ببین ماهی مون مرده! ماهی عیدمون که تا اون روز دوام آورده بود مرده بود و من خیلی ناراحت شدم . سپهر منو نگاه کرد و گفت : ناراحت شدی ماهی مون مرد؟ گفتم : آره ، گفت : خیلی دوستش داشتی ناراحت شدی دیگه نیست.
من خیره ماندم به او و کودکی هایش که چه خوب در کرده معنای همه مفاهیم زندگانی رو : مرگ ، دوست داشتن ، ناراحت شدن برای از دست دادن چیزی که دوستش داری و ...